| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 |
چکیده:
اسناد تجاری ویژگی‌‌‌هایی دارند که آن‌‌‌ها را از اسناد غیر تجاری متمایز می‌‌‌کند و به آن‌‌‌ها اعتبار می‌‌‌بخشد. از جمله‌‌‌ی این ویژگی‌‌‌ها، قابل انتقال بودن، مستقل بودن، غیر قابل استناد بودن ایرادات نسبت به آن‌‌‌ها می‌‌‌باشد که همین ویژگی‌‌‌ها سبب شده که این اسناد به راحتی در بازار مورد معامله قرار گیرند و تجار به آن‌‌‌ها اعتماد کنند. اما گاهی اوقات دارنده بنا به دلایلی از جمله موارد معین شده در مواد 237 و 238 قانون تجارت که شرح آن در آینده خواهد آمد، از قبول کننده یا ظهرنویس‌‌‌ها طلب ضامن می‌‌‌کند که ظهر نویس و ضامن، موظف به دادن آن می‌‌‌باشند. اکنون ما در این مقاله می‌‌‌خواهیم به بحث پیرامون ضمانت در اسناد تجاری بپردازیم و بررسی کنیم که آیا ضمانت در اسناد تجاری با ضمانت قانون مدنی متفاوت است یا خیر؟ مسئولیت ضامن پس از ضمانت تا چه اندازه است؟ آیا مسئولیت مضمون عنه پس از ضمانت از بین می‌‌‌رود یا خیر؟ مقررات سایر کشورها (فرانسه و انگلیس) در بحث ضمانت اسناد تجاری چگونه است؟ برای پاسخ به این سؤالات ابتدا جهت آشنایی با ضمانت در اسناد تجاری کلیاتی را در مورد آن بیان می‌‌‌داریم. . چون برات کامل‌‌‌ترین سند تجاری محسوب می‌‌‌شود، در این مقاله به بحث پیرامون برات می‌‌‌پردازیم که در موارد مشابه به قابل تسری به سایر اسناد تجاری می‌‌‌باشد.